Βαριά ήττα σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα από τις ΗΠΑ, οι οποίες δεν άφησαν περιθώρια στην ελληνική ομάδα για ν' αντιδράσει. Αγωνιστήκαμε χωρίς Σχορτσανίτη (χτύπησε, ευτυχώς ελαφρά, πριν τον αγώνα) και Μπουρούση, τους δύο βασικούς σέντερ της ομάδας δηλαδή. Θ' αντιγράφω το απόσπασμα από post μου στο basketforum.gr, το οποίο αναφέρεται στα αίτια αυτής της συντριβής, κατά την άποψή μου, αφού αυτό είναι που μας αφορά κυρίως, για να δούμε τι πάει στραβά. Οι Αμερικανοί πάντως, όσο πάνε σφίγγουν ακόμη περισσότερο την άμυνα, αλλά επιθετικά και πάλι δεν έδειξαν κάτι ιδιαίτερο από οργανωμένο παιχνίδι. Ο ίδιος ο Σιζέφσκι δεν ήταν πολύ ικανοποιημένος μετά το ματς, αναγνωρίζοντας εξάλλου ότι ήταν απλώς ένα φιλικό, αλλά και τις σημαντικές απουσίες μας.
Βλέπω πως όλοι λέτε για τ' ότι θα ήταν διαφορετικά με Σόφο και Μπουρούση, είτε λίγο, είτε περισσότερο, αλλά εστιάζετε μόνο στην επίθεση. ΟΚ, παρά τ' ότι ο Τσαρτσαρής ήταν φοβερός, θα είχαμε ένα μεγαλύτερο σημείο αναφοράς και ίσως κάποια μεγαλύτερη ηρεμία στην κυκλοφορία της μπάλας με τον Σόφο στο παρκέ, αλλά και πάλι... Εγώ πιστεύω πως τη μεγαλύτερη συμβολή θα την είχαν στην άμυνα, μόνο με την παρουσία τους στη ρακέτα. Γιατί όσο καταπληκτικός κι αν ήταν ο Τσαρτσαρής, δεν έχει το τεράστιο κορμί για να κρατήσει όλο το χώρο (πέραν του ότι και μέσα από τα χέρια μας - και στην επίθεση βέβαια - χάσαμε πολλές φορές την μπάλα - άλλο αυτό). Ήταν και ψιλοτραγικός ο Φώτσης. Είχαμε λοιπόν 25 ρημπάουντ εμείς, έναντι 53 των Αμερικανών! 21 αμυντικά εμείς, 20 επιθετικά αυτοί! Δηλαδή τα μισά άστοχα σουτ στη δική μας ρακέτα τα έπαιρναν αυτοί! Πόσα καλάθια έβαλαν έτσι; Από δεύτερες, ή και τρίτες προσπάθειες (οκ, υπάρχει κι ένα πάρτυ του Λαβ στο τέλος με 4-5 συνεχόμενα - 7 είχε συνολικά, επιθετικά πάντα) ; Τα στατιστικά του αγώνα γράφουν για 10/15 σουτ και 24 πόντους από επιθέσεις "2ης ευκαιρίας"! Το νούμερο είναι τεράστιο για τέτοιο παιχνίδι (κι ίσως όχι μόνο) και σίγουρα θα ήταν πολύ μικρότερο αν είχαμε τους δύο παραπάνω σέντερ. Γενικά είχαν πάνω από 20 περισσότερες κατοχές, αν και αυτό έχει να κάνει και με τα λάθη μας στην επίθεση.
Τα οποία τους έδωσαν ούτε λίγο ούτε πολύ, 10/10 αιφνιδιασμούς και 22 πόντους από εκεί! Βλέποντας ότι είχαν 40 πόντους μέσα από τη ρακέτα (με 20/31) κι αν αφαιρέσουμε τα όποια, λιγοστά τρίποντα από τις προηγούμενες κατηγορίες, οι Αμερικανοί έκαναν πολύ λίγο πραγματικό παιχνίδι στο low post, σε πρώτο χρόνο. Εξάλλου, Όντομ: 0 πόντοι, Τσάντλερ 0 πόντοι. Ο Λαβ είχε 10. Κοινώς, σε set παιχνίδι, πάλι δεν έδειξαν σχεδόν τίποτα, συνεχίζοντας με ατομικές κυρίως ενέργειες και σουτ απ' έξω. Βέβαια, δε βρέθηκαν σε κάποια τρελή μέρα από τα 6,25μ, έχοντας φτωχό ποσοστό, αλλά επιχειρώντας 28 προσπάθειες!
Η διαφορά των 28 πόντων φαίνεται πολύ μεγάλη, αλλά έχοντας 22 από αιφνιδιασμούς και το κυριότερο 24 από δεύτερες ευκαιρίες, σύνολο 46 κι εμάς να είμαστε τόσο κακοί επιθετικά, συγγνώμη, αλλά και λίγη είναι.
Εντάξει, για τους 22 στο ανοιχτό γήπεδο δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε έτοιμη κάποια λύση. Σαφώς και βρεθήκαμε σε κακή μέρα και λογικά (ή μάλλον σίγουρα) θα είμαστε πιο έτοιμοι για να κυκλοφορήσουμε καλύτερα (και όχι τόσο φλύαρα και φοβισμένα) την μπάλα (κάναμε 24 λάθη εξάλλου) σ' ενδεχόμενη μεταξύ μας αναμέτρησή στην Τουρκία, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί απαραίτητα, γιατί κι αυτοί πχ θα έχουν προφανώς περιθώρια βελτίωσης και σε αυτό το κομμάτι, στην πίεση στην μπάλα, που είναι το δυνατό τους σημείο. Βέβαια, τα γρήγορα φάουλ Ζήση και Σπανούλη (από 2 έκαστος) μας ανάγκασαν ν' αργήσουμε να παίξουμε γι' αρκετή ώρα με τρία γκαρντ, ώστε να έχουμε καλύτερη κυκλοφορία. Αργότερα βέβαια κι αυτό δεν είχε κάποιο τρομερό αποτέλεσμα. Οι τέσσερις περιφερειακοί μας αθροίζουν περί τα 96 λεπτά συμμετοχής, άρα παίξαμε με 3 γκαρντ σε διάρκεια μικρότερη του μισού του αγώνα. Επίσης, επειδή με τους Αμερικανούς θα παίξουμε είτε στον τελικό, αν βγούμε πρώτοι, είτε στους 8, αν βγούμε δεύτεροι, δε νομίζω να έχουν τις ίδιες τρελές αντοχές σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, μετά από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Προφανώς και είναι από τους καλύτερους αθλητές σε όλα τα αθλήματα γενικά, αλλά δε βρίσκω παράλογο να είναι ένα κλικ αργότεροι, σε μερικά σημεία του παιχνιδιού.
Για μένα αυτά τα δύο στοιχεία ήταν τα σημαντικότερα. Το πρώτο είναι επιδιορθώσιμο a priori, με τη συμμετοχή Σχορτσιανίτη και Μπουρούση (FIBA επιτρέπουσας), το δεύτερο είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουμε αρκετά, γιατί όντως είμασταν αποκαρδιωτικοί στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Σ' ένα νοκ άουτ βέβαια, όπου θεωρώ πως θα είμαστε ψυχολογικά πιο έτοιμοι, ίσως να αρκεί και το ένα από μόνο του, αν οι ΗΠΑ δε βελτιώσουν το επιθετικό τους παιχνίδι.
Τα στατιστικά του αγώνα:
ΥΓ. Κάποιοι εξακολουθούν να τα βάζουν με τον Ζήση, ο οποίος εδώ και χρόνια, σύμφωνα με τις "επιστημονικά τεκμηριωμένες" απόψεις τους, αποτελεί βασική αιτία για κάθε τι άσχημο στην Εθνική. Όχι ότι διέφυγε από το ναυάγιο της περιφερειακής γραμμής σήμερα, αλλά όταν άλλοι παίκτες έχουν κάνουν 7 και 8 λάθη κι αυτός 0 (ναι, μηδέν) και παραμένει ο εύκολος στόχος για την κριτική, αποδεικνύεται ότι κάποιοι είναι τουλάχιστον άδικοι, εξαιρετικά προκατειλημμένοι, ή απλά άσχετοι.. Βέβαια, εδώ από κάποιους τ' άκουσε ο Βουγιούκας, που το παλικάρι έχει 20 μέρες που έδωσε τον πρώτο του αγώνα με την Εθνική...
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου