Προσωπικά, το νεαρό της ηλικίας μου(22) δε μου έχει δώσει το δικαίωμα να γευτώ πολλές χαρές από αυτό το μεγάλο σύλλογο... Μόνο το 1-1 στο Χάιμπουρι θυμάμαι, όταν ήμουν 9 και δεν είχα συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είναι αυτό που συνέβη... Και το 2001 εκείνο το μεγάλο τελικό στην Νέα Φιλαδέλφεια που ο ΠΑΟΚ έγινε μια για πάντα η ομάδα μου... Και το 2002 το χειμώνα εκείνη η πρόκριση στη Ζυρίχη στο 93. Και το κύπελλο το 2003, που το θεωρούσαμε ήδη δεδομένο από τη στιγμή που ο Τελικός έγινε στο σπίτι μας... Από τότε είδα 2 φορές προκριματικούς Τσάμπιονς Λίγκ. Τη μια άδοξα, την άλλη ένδοξα, αποκλειστήκαμε. Το σεντόνι δεν το έχω δει ποτέ...
Την προηγούμενη Πέμπτη, αν και μετά από πάρα πολύ καιρό δε βρέθηκα στο γήπεδο, είδα έναν ΠΑΟΚ μαγικό. Με απίστευτη συγκέντρωση και θέληση των 14 παικτών για το καλό του συνόλου. Ο ΠΑΟΚ παρέσυρε τη Φενέρ στο ρυθμό της Τούμπας και από τη στιγμή που το κατάφερε, όλοι ξέρουν ιστορικά, το πως αυτή η ομάδα μπορεί να κερδίσει, ειδικά στην έδρα της. Καθαρά, με επίθεση και με κατάκτηση όσων πραγματικά αξίζει.
Αυτή την Πέμπτη, η ομάδα που τόσες και τόσες γενιές, χιλιάδων ανθρώπων, έχει λατρέψει, έχει βάλει πάνω από τις δουλειές και τις οικογένειες του, πάνω από χρήματα και προσωρινές απολαύσεις, πηγαίνει να αγωνιστεί στον τόπο που τη γέννησε. Την Κωνσταντινούπολη. Δε θα μπω σε αναλύσεις συστημάτων, αυτά μπορεί ο καθένας να τα βρει και να τα φανταστεί. Στόχος; η υπεράσπιση του 1-0 του πρώτου αγώνα. Ίσως 1 γκολ να είναι υπερ-αρκετό. Αλλά αυτό που θέλω να δω τόσο εγώ όσο και όλοι οι άλλοι ΠΑΟΚτσήδες είναι αυτή την καρδιά και την ψυχή που πάντα είχε ο ΠΑΟΚ μας.
ΠΑΟΚ, θα μπεις στο λάκκο με τα λιοντάρια. Κατατρόπωσέ τα. Βγες έξω νικητής. Είναι το πρώτο σου παιχνίδι στην Πόλη σου. Dario, Anis, Dorvalino, Pablo, Στέλιο, Olivier, Pablo, Γιώργο, Δημήτρη, Adelino, Zlatan και εσείς όλοι οι άλλοι από τον πάγκο μαζί με τον Παύλο... ΜΠΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΝ Π.Α.Ο.Κ. Τίποτα άλλο δε χρειάζεται για να έρθει αυτή η πρόκριση.
ΠΑΟΚ ζούμε, στην Πόλη ΘΑ σε δούμε...Την Πέμπτη...
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου